Statystycznie od jednej rodziny pszczelej, pszczelarz odbiera 15-20 kg miodu. Z kolei 1 kg pszczół liczy około 10 tys. osobników. Do wytworzenia 1 kg miodu, pszczoły muszą odwiedzić nawet kilka milionów kwiatów. „ Jedna pszczoła produkuje w ciągu całego swojego życia jedną płaską łyżeczkę miodu” - czytamy. Rzeczniczka dodała, że w ramach projektu "Pszczoły wracają do lasu", który był realizowany od 2017 r., leśnicy nie tylko przygotowują dla pszczół barcie. Wyjaśniła, że jednym z ciekawszych działań jest założenie w zielonogórskim Nadleśnictwie Lubsko łąki kwietnej dla zapylaczy, mającej 528 ha. KONTAKT: Nadleśnictwo Przedbórz. ul. Konecka 50 97 - 570 Przedbórz tel. 44 685 40 10 fax 44 685 40 12. przedborz@lodz.lasy.gov.pl Pszczoły są szczególnie chronione przez polskich leśników. Lasy Państwowe pod hasłem „Pszczoły wracają do lasu” prowadzą działania na rzecz tych owadów, m.in. wieszają kłody bartne czy sadzą krzewy oraz drzewka miododajne. W wielu miejscach funkcjonują i są wysiewane łąki kwietne. 3.5K views, 63 likes, 36 loves, 36 comments, 22 shares, Facebook Watch Videos from Lasy Państwowe: Trochę o pszczołach, trochę o roślinach, trochę o lesie, a wszystko to w ramach projektu Pszczoły Pszczoły są nieodłącznym elementem świata przyrody. W naszym kraju żyje ok. 500 gatunków tych charakterystycznych owadów, a mieszkaniem dla wielu z nich są lasy. Wśród nich są także zadrzechnie, które w leśnych ostępach RDLP w Lublinie zaobserwowali w ostatnim czasie pracownicy nadleśnictw m.in. Chotyłów i Sarnaki. Oprócz podstawowej wiedzy teoretycznej zawiera ono propozycje zajęć i materiałów dla różnych grup odbiorców: dzieci, młodzieży, a także dorosłych. Opracowanie powstało w ramach projektu rozwojowego Lasów Państwowych „Zdrowa żywność z polskich lasów – Pszczoły wracają do lasu”. nI4k. – Musimy zrobić wszystko, by pomóc im przetrwać. Znaczenie tych owadów dla ekosystemu jest olbrzymie – podkreśla Adam Podsiadło, nadleśniczy z Ostrowca Świętokrzyskiego. Od kilku lat nie tylko naukowcy, ale i sami pszczelarze biją na alarm. Sytuacja tych pracowitych owadów staje się bardzo poważna. Zmniejsza się nie tylko liczba hodowców pszczół, ale przede wszystkim kształtowane przez człowieka środowisko staje się miejscem, gdzie pszczołom coraz trudniej pracować i żyć. – Albert Einstein miał powiedzieć, że jeśli z ziemi zniknie ostatnia pszczoła, człowiekowi pozostaną cztery lata życia. Lasy Państwowe od kilku lat realizują bardzo ciekawy program zasiedlania lasów przez te bardzo cenne owady pod hasłem „Pszczoły wracają do lasu”. Wraz z pszczelarzami podejmujemy wspólne działania, aby je ratować oraz stwarzać im dogodne warunki do zasiedleń i pracy – dodaje nadleśniczy. Powrót do źródeł Lasy to miejsce, gdzie pszczoła pierwotnie bytowała i ma obficie zastawiony stół pożytku, czyli pszczelich przysmaków. – Prowadzona przez Lasy Państwowe zrównoważona gospodarka leśna nie będzie efektywna bez owadów zapylających, do których należy pszczoła miodna. Stąd sadzimy coraz więcej roślin miododajnych i gatunków biocenotycznych. Dzięki temu pszczoła może znaleźć więcej pożywienia. W ostrowieckich lasach corocznie sadzimy drzewa na około 200 hektarach. Staramy się, aby były wśród nich także jabłonie, grusze czy lipy, które dostarczają pokarmu dla pszczół i innych zwierząt. Dzięki pracy pszczół, które zapylają kwiaty i zioła, w lesie utrzymywana jest bioróżnorodność, co podnosi także biologiczną odporność drzewostanów. Ponadto udostępniamy w lasach miejsca na pasieki pszczelarskie, by w ten sposób ułatwić dostęp tym owadom do zasobów pokarmowych, jakie oferuje las – wyjaśnia Adam Podsiadło. Przypomina jednocześnie, że bartnictwo, czyli pierwotne pszczelarstwo, zaczęło się w lasach. – To właśnie obserwacja zachowania pszczół przyczyniła się do powstania bartnictwa. Człowiek najpierw podbierał miód pszczołom, potem inspirował powstawanie barci przez dłubanie i poszerzanie dziupli w drzewach. Dopiero z czasem powstało pszczelarstwo użytkowe. Rody bartnickie były bardzo szanowane w dawnych społeczeństwach, gdyż już wtedy doceniano nie tylko wartość i smak miodu, ale także użytkowe znaczenie pszczół. Obecnie w niektórych leśnictwach prowadzone są działania, aby powrócić do tradycyjnego bartnictwa, jednak nie jest to łatwe zadanie, podejmowane jest więc przez prawdziwych pasjonatów – dodaje nadleśniczy. W ostrowieckich lasach tworzone są tzw. kępy ekologiczne, gdzie drewno nie jest pozyskiwane, a drzewa pozostawiane są do naturalnego rozkładu. Jest to około 5 proc. powierzchni lasów. To właśnie w starych drzewach pszczoły często zakładają barcie. – Jesteśmy otwarci na współpracę z pszczelarzami i stowarzyszeniami pszczelarskimi. Jeśli tylko zachodzi potrzeba, udostępniamy miejsca na zakładanie pasiek lub czasowe ich umiejscowienie na terenie leśnym. Oczywiście wszystko czynione jest w zgodzie z wymogami fitosanitarnymi i obowiązującymi przepisami. Dodam, że wielu spośród leśników jest pszczelarzami i swoje pasieki zakładają w pobliżu lasów. W ten sposób wspomagamy las z bogactwem kwitnących roślin, które są zapylane przez pszczoły – dodaje Adam stół Jedną z takich pasiek przy samym lesie prowadzi Piotr Maj, który jest równocześnie leśniczym w Przyborowie. – Trudno sobie wyobrazić funkcjonowanie świata przyrody bez pszczoły miodnej, która jest głównym zapylaczem. Około 70 proc. roślin jest zapylane przez te owady. Las jest wielkim zbiorowiskiem roślin owadopylnych, dlatego ich znaczenie dla tego ekosystemu jest fundamentalne. W lesie pszczoła znajduje wszystko, co jest jej potrzebne do życia. Oczywiście z punktu widzenia wydajności pszczoły wyprodukują więcej miodu w tzw. pasiekach towarowych, gdzie pracują na monokulturach rzepaku, gryki czy innych roślin wysianych na dużych obszarach. Jednak tam mają tylko jeden gatunek pokarmu, a w lesie jest całe jego bogactwo. Miód pozyskany w pasiekach leśnych za każdym razem ma inny smak, barwę, po prostu pachnie lasem – opowiada pszczelarz i leśnik. Jak podkreśla, pierwotnie dzika pszczoła odnajdywała w leśnych ostępach idealne środowisko do bytowania. Niestety, wraz z rozwojem cywilizacyjnym i powstawaniem współczesnego pszczelarstwa towarowego nastąpił także rozwój chorób pszczół. Przez rozprzestrzenienie się warozy (pszczelego pasożyta) dzika pszczoła niemal zniknęła z naturalnego środowiska. – Pszczoła jest niezwykle inteligentnym owadem. Umie doskonale odnaleźć miejsca, gdzie znajduje pożywienie, i przekazać tę informację całej pszczelej rodzinie, do której należy. Jednak najbardziej znamy tego owada z jego pracowitości. Pszczoły potrafią zbierać pokarm nawet w miejscach odległych o 6 km od ula. Jednak wiele z niesionego pokarmu wtedy zjada, a do ula trafia około 10 – 20 proc. tego, co zbierze na kwiatach. Dlatego tak ważne jest umiejscowienie pasieki czy konkretnego ula blisko miejsca obfitującego w pokarm dla pszczół – wyjaśnia Piotr tylko miód Pszczoła zbiera z kwiatu pyłek i nektar, a spacerując po nim, równocześnie go zapyla. To, co nagromadzi, niesie do ula, gdzie inne pszczoły przerabiają przyniesiony towar na pokarm i miód. Pszczela matka i czerw, czyli larwy pszczół, żywione są pyłkiem kwiatowym, zaś nektar odkładany jest do miodni. – To właśnie tam jest on przerabiany przez pszczoły robotnice na miód. Jest odparowywany z wody, zagęszczany, mieszany z ich enzymami i gromadzony w poszczególnych komórkach miodnego plastra. Gdy komórka jest zasklepiona, to znak, że w niej znajduje się cenny płyn, który pszczoły gromadzą na zimę. To także znak dla pszczelarza, że można podebrać miód pszczołom. Oczywiście żaden pszczelarz nie zostawia pszczół bez jedzenia. Na zimę każda rodzina jest odpowiednio zaopatrywana w specjalnie przygotowywany pokarm – wyjaśnia Piotr Maj. Jednak miód to niejedyny pszczeli produkt. – Jednym z najbardziej poszukiwanych jest pierzga, czyli mieszanina pyłku kwiatowego, miodu i enzymów pszczelich. Stanowi ona zbitą masę, zbieraną z ramek w ulach. Pszczoły używają jej do karmienia larw. Pierzga pszczela znana jest z właściwości prozdrowotnych. Kolejnym produktem jest wosk pszczeli, który jest wydzieliną gruczołów woskowych u pszczół i służy do budowania plastrów na miód. Wosk pozyskiwany z ula przez pszczelarza służy między innymi do wyrobu świec, węzy pszczelej, dodaje się go do kosmetyków i preparatów leczniczych – wymienia pszczelej rodziny Pan Piotr podkreśla, że pszczelarstwo jest jego pasją, która zaczęła się, gdy miał około 30 lat, i którą łączy z pracą zawodową. – Jako leśnik lubię przebywać blisko natury, a zajmowanie się pszczołami jest bezpośrednim obcowaniem z bardzo fascynującym i mądrym owadem. Pszczelarstwo nie jest trudnym zajęciem, ale wymaga pewnej wiedzy o pszczołach, ich życiu, fizjologii. Wszystko po to, by dobrze prowadzić pasiekę – wyjaśnia pszczelarz. – W pszczelej rodzinie wszystko jest zaplanowane i każda pszczoła wie, jakie ma zadanie do wykonania. Trudnym czasem dla nich jest zima, podczas której pozostają w ulu w tzw. kłębie. Aktywność owadów jest wtedy mocno wyciszona, ale nie zasypiają, a robotnice, poruszając się, utrzymują stałą temperaturę. Z nastaniem wiosny pszczela rodzina ożywa i matka pszczela zaczyna składać jajeczka do komórek, gdzie wyklute larwy są starannie odżywiane i przygotowywane do przepoczwarzenia się w owada. Z wiosną w rodzinie pszczelej pojawiają się trutnie, czyli osobniki męskie. Młoda pszczoła pierwsze dni spędza w ulu i zajmuje się produkcją wosku (zwana jest wtedy woszczarką). Większość pszczół to robotnice, które zajmują się zbieraniem nektaru i pracują w ulu. W sezonie pszczoła żyje przeciętnie 3 miesiące i zazwyczaj umiera z wyczerpania. Średnio w ulu przebywa od 15 do 50 tys. pszczół, co uzależnione jest od wielkości rodziny pszczelej. Pszczoły, które pozostają na zimę, żyją dłużej, by z wiosną dać rozruch pszczelej rodzinie – opowiada Piotr Maj. Jak podkreśla, tegoroczny sezon zapowiada się bardzo dobrze i przy dobrej pogodzie będzie można liczyć na dobre miodobranie. Było wszystko na temat tych pożytecznych owadów, a także o faktach i mitach miejskiego pszczelarstwa oraz o ulach na dachu Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych. W Jedlni, słynącej niegdyś z bartniczych tradycji, odbyła się dwudniowa konferencja dotycząca działania "Pszczoły wracają do lasu" w ramach projektu rozwojowego Lasów Państwowych "Zdrowa Żywność z Polskich Lasów". - Na konferencję do Leśnego Ośrodka Edukacyjnego na teren Nadleśnictwa Radom zjechało ponad 250 osób, w tym naukowcy, pszczelarze, bartnicy i leśnicy - pasjonaci pszczelarstwa i bartnictwa, a także osoby z instytucji i organizacji, które będą odgrywały rolę przy realizacji projektu. Konferencja odbyła się pod patronatem honorowym dyrektora generalnego Lasów Państwowych dr. inż. Konrada Tomaszewskiego. Została zorganizowana przez Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych w Radomiu przy wsparciu Nadleśnictw Radom, Kozienice i Zwoleń oraz Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych i Centrum Informacyjnego Lasów Państwowych - poinformowała Edyta Nowicka, kierownik Zespołu ds. Promocji i Mediów Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu. Obecni wysłuchali wielu ciekawych konferencji, podczas pierwszej sesji referatowej dr. inż. Krzysztofa Lysika z Nadleśnictwa Koszęcin "Pszczelarstwo dzisiaj" przedstawione zostały szczegóły projektu rozwojowego oraz zagadnienia związane z pszczelarstwem z punktu widzenia nauki. Dr hab. Bożena Denisow z Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie opowiedziała o bazie pożytkowej pszczół, a dr hab. Zbigniew Kołtowski, prof. Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach - o kolekcji roślin miododajnych i znaczeniu roślin pożytkowych w gospodarce pasiecznej. O wybranych elementach gospodarki leśnej i łąkowo-rolnej w kształtowaniu różnorodności biologicznej opowiedział Tomasz Krawczyk, naczelnik Wydziału Gospodarowania Ekosystemami RDLP w Radomiu. Dwa wystąpienia dotyczyły pszczelarstwa miejskiego. Uczestnicy obejrzeli film Kamila Baja z Pszczelarium o faktach i mitach miejskiego pszczelarstwa, a o ulach na dachu Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych przy ul. Grójeckiej w Warszawie i bardzo pozytywnych wynikach analizy biochemicznej miodu opowiedział Piotr Smiatacz, dyrektor Zakładu Informatyki Lasów Państwowych, który tą pasieką się zajmuje. Krystyna Piotrowska /Foto Gość Konferencja odbyła się w Leśnym Ośrodku Edukacyjnym na terenie Nadleśnictwa Radom w Jedlni «« | « | 1 | 2 | » | »» 18 maja 2020 16:21/w Informacje, Polska Radio MaryjaRegionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Gdańsku informuje, że 19 maja 2020 r. na terenie Nadleśnictwa Lębork w leśnictwie Janowice, w pobliżu rezerwatu Łebskie Bagno (dojazd ze wsi Niebędzino) o godzinie odbędzie się wieszanie kłód bartnych. Leśnicy Nadleśnictwa Lębork z okazji zbliżającego się Światowego Dnia Pszczół (20 maja) przygotowali dla tych pożytecznych owadów nie lada niespodziankę. Gotowe do zasiedlenia kłody bartne zawisną w wybranych lokalizacjach na terenie całego nadleśnictwa. Wywieszone kłody, a także ich późniejsi lokatorzy będą pod stałym monitoringiem leśników. Polepszenie bazy bytowania zapylaczy w lesie ma na celu zwiększenie ich populacji oraz korzystnego oddziaływania pszczół na ekosystemy leśne. W tym roku Nadleśnictwo planuje wywiesić 10 kłód bartnych. Wszystkie barcie wykonane są z drewna sosnowego przy pomocy tradycyjnych narzędzi jakie używane były przez bartników do XIX wieku. Dzięki zastosowanej technice kłody bartne w pełni oddają warunki, w jakich naturalnie bytuje pszczoła w lesie. Działania podejmowane przez lęborskich leśników wpisują się w założenia ogólnopolskiego projektu „Pszczoły wracają do lasu”, realizowanego przez Lasy Państwowe już od kilku lat. Wspomniany na początku Światowy Dzień Pszczół ustanowiony przez ONZ, to inicjatywa Słowenii, która nie tylko chciała podkreślić znaczenie pszczół dla pozyskiwania żywności, ale także zwracała uwagę na stosowanie pestycydów w rolnictwie, które zabiją te pożyteczne owady. [czytaj więcej] RDLP w Gdańsku/ 12:00 2 WH/Nadleśnictwo Choczewo Kłody bartne, krzewy i drzewa miododajne pojawiają się w lasach. Wszystko to w ramach akcji Pszczoły wracają do lasu. W inicjatywie udział biorą także leśnicy z Choczewa. — W ramach tego projektu w Nadleśnictwie Choczewo w dwóch leśnictwach powieszono wcześniej przygotowane kłody bartne. Miejsca ich wywieszenia zostały starannie przemyślane, są to urokliwe lokalizacje położone w głębi lasu, gdzie występowanie pszczół hodowlanych (tych z pasiek) jest znikome. Dzięki temu pszczoły w naszych barciach mają dostęp do nieograniczonego źródła pożytku, ale co bardziej istotne maja ograniczony kontakt z pszczołami z pasiek, które w niektórych przypadkach mogą być wektorem chorobowym warrozy - informuje Nadleśnictwo Chczewo. Jak podkreśla nadleśnictwo, wśród leśników są pasjonaci pszczelarstwa, którzy mają własne pasieki. Pierwsze pszczoły już zadomowiły się w choczewskich lasach. Barć została wywieszona w miejscu na skraju śródleśnej łąki, która znajduje się sąsiedztwie pradoliny rzeki Redy, w obszarze objętym siecią Natura 2000. — Wszystko to sprawia, że pszczoły mają tam doskonałą bazę pokarmową, ponieważ łąki w dolinie mogą być koszone dopiero po 15 sierpnia, przez co występujące tam kwiaty mogą długo dostarczać cennego pyłku i nektaru niezbędnego do przygotowania się pszczół na długi okres zimy - dodają leśnicy. Natomiast wcześniej w lasach zasadzono drzewa miododajne i pyłkodajne.

pszczoły wracają do lasu